گویندگان ما، نویسندگان ما، کسانی که در این موقع می‌خواهند صحبت بکنند، توجه داشته باشند که آیا مالک خودشان هستند؟ می‌توانند ادعایی را که حضرت موسی، پیغمبر بزرگ کرد، آنها هم بکنند، که إنّی لا اَمْلِکُ الّا نَفسِی وَ اَخی. «۲» برادر او هم یک برادری بود که پیغمبر بود. و چون پیغمبر بود، کلام حضرت موسی برای او کلامی بود که اجرا می‌شد. اما کسی که به این مقام نرسیده است باید بگوید: إنّی لا املک نفسی و لا اخی. «۳» نه بگوید: إنّی لا املک إلّا نفسی و اخی.