قطعیت و حتمیت در اجرای حدود

اگر کسی تقصیر بکند در این، یک کسی که مستحق هفتاد- مثلًا- شلاق است، شصت تا بزند، این هم تقصیری است که در حکم خدا شده است و خیال نکند که این یک رحمتی است، بلکه این یک امری است که معصیت خداست. اجرای حدود به آن طوری که خدای تبارک و تعالی فرموده است، باید بشود. این که انسان ترحم کند به یک کسی که باید حد به او جاری بشود، حد را جاری نکند یا کم جاری کند، این عصیان است، بلکه به خود آن آدم هم لطمه وارد می‌شود، به خود ملت هم لطمه وارد می‌شود. این حدود همان طوری که تربیت می‌کند اشخاص را، ملت را هم می‌رساند به جایی که این طور فسادها در او کم بشود. اگر چنانچه یک حدی جاری بشود، این حدی که جاری می‌شود، هم تربیت می‌کند آن کسی [را] که حد خورده است و هم برای ملت خوب است؛ فی القصاصِ حیاه.