از اول عالم تا حال، دو حزب بوده است: یکی حزب الهی و یکی حزب غیر الهی و شیطانی. و آثار هر یک هم جدا بوده است و آنی که مال الله بوده، چون مقصد، خدای تبارک و تعالی است، به سوی او و در راه مستقیم است و آن که بر خلاف این راه بوده، که اکثریت هم با اینهاست، حزبهای شیطانی هستند، از صدر عالم تا حالا، زمان رسول الله هم بوده است و در زمان خودمان هم حزب رستاخیز را دیدید که مقصدشان معلوم بود. حزبهای الهی، آثارش این است که روح خداست؛ یعنی، کوشش آن این است که دعوت به خود نکند و دعوت به خدا بکند؛ دعوت به طبیعت نکند و دعوت به الوهیت و ملکوت بکند. و این علامتی است که انسان خودش می‌تواند بفهمد که کجا می‌رود؛ آیا طرف حزب خدایی و خدا می‌رود و جزء حزب الله است یا طرف حزبهای دیگر؟ انسان می‌تواند تشخیص بدهد که چه کاره است. البته گاهی حجابها مانع می‌شود که انسان بفهمد چه کاره است. آنها که در این راه‌اند که راه را پیدا کنند، می‌توانند حجابها را پاره کنند و بیایند راه حزب الله را، از باب اینکه حِزْبَ اللهِ هُمُ الْغالِبُونَ. و حزبهای دیگر هم که فرضاً مدتی بمانند و دست و پا بزنند مغلوب‌اند. و آن چیزی که لازم است برای همه افراد بشر، این است که توجه کنند که خودشان را در حزب خدا وارد کنند. انبیا هم برای همین آمدند؛