درد ما يك درد ديگرى است. درد اين است كه كشور ما را در اين سنين زيادى كه خارجيها پا باز كردند به آن و خصوصاً، در اين پنجاه سال دوره سياه پهلوى، آن طور تبليغات كرده بودند و كردند كه آنها مى‌خواهند در ذهن ملت ما و جوانهاى ما متمركز كنند كه ايران، اسلام، از عهده اينكه يك علمى را، يك تخصصى را، يك صنعتى را ايجاد كند عاجز است؛ ما حتماً، بايد دستمان را در همه چيزها به طرف شرق و كمونيست دراز كنيم يا دستمان را به طرف امريكا و ممالك غربى سرمايه دارى. آن طور تبليغات كرده‌اند كه مى‌گويند بايد ما در تمام چيزها از سر تا به پا غربى بشويم يا شرقى باشيم. من در تركيه كه بودم، مجسمه آتاتورك را كه در بعضى ميدانها گذاشته بودند ديدم كه دستش را بلند كرده بود، گفتند كه اين دست را طرف غرب بلند كرده و مى‌خواهد بگويد كه ما بايد هر چه داريم از غرب بيايد. در ساير ممالك اسلامى هم تبليغات را طورى كرده بودند كه ما در هر امرى بايد مستشار از غرب يا از شرق بياوريم و اصلًا، مغز ايرانى لايق اين نيست كه يك كار مثبتى بتواند انجام بدهد، حتى كشاورزى هم نمى‌تواند. اين يك برنامه‌اى بوده است كه ريخته شده بوده است و تبليغاتى كه در دنبال اين برنامه به وسيع شده بود باور آورده بود ملت ما را، بسيارى از افراد ما را، به اينكه ما هيچى نداريم و نمى‌توانيم هم داشته باشيم؛ ما بايد حتماً، برويم يا به طرف غرب و در بلوك غربى واقع بشويم تا آنها به ما ترحم كنند و حاجتهايى كه ما داريم آنها برآورده كنند و يا بايد به طرف شرق كمونيست برويم تا آنها اين عمل را انجام بدهند. و الآن هم مغزهايى هست، كه خود را مغز متفكر مى‌دانند، باز باورشان نشده است كه خود ما هم مى‌توانيم آدم باشيم.