هر چه کوتاهی شده است درباره این مناطق شما و امثال شما و خصوصاً منطقه کردستان، این برای همین اشرار و مفسدین [است] که مجال ندادند تا حالا دولت به بازسازی و رسیدگی برسد. برای اینکه این مسائلی که شما گفتید و حق هم هست، برای اینکه اینها تحقق پیدا کند، باید یک منطقه آرام باشد. در یک منطقه‌ای که اشرار دائماً آتش روشن می‌کنند و حتی خود مردم را سرکوب می‌کنند و قوای انتظامی اگر بیاید با آنها جنگ می‌کنند، در حال جنگ نمی‌شود که شما توقع داشته باشید که مسائلی که مربوط به منطقه است و باید با آرامش تحقق پیدا بکند. شما گمان نکنید که دولت در فکر نیست؛ برای همه مناطق ایران، و خصوصاً مناطقی که در زمان رژیم سابق عقب افتاده بوده است، این طور گمان نکنید که دولت نخواهد آنجاها عمل بکند. اشرار فرصت نمی‌دهند به کسی. به اسم اینکه ما منافع خلق را می‌خواهیم؛ فرصت نمی‌دهند که کسی منافع خلق را تحقق بدهد. اینها می‌خواهند که منطقه را به هم بزنند که دولت نتواند کاری بکند؛ و باز همان مسائل سابق و همان عقب افتادگیهایی که شماها و همه داشته‌اند آنها تکرار بشود. ان شاء الله اگر چنانچه شرّ این اشرار کَنده شد بکلی و ان شاء الله می‌شود، به این مسائل رسیدگی می‌شود.
من راجع به مطلق علمای اهل سُنّت در هر جا باشند و خصوص علمای کردستان، با دولت صحبت کردم. آنها هم وعده کردند که همه قشرها و علمای آنجا بالخصوص مورد عنایت واقع بشوند و رسیدگی بشود. و همین طور البته مدرسه‌ای که مدرسه قرآن است محترم است، و باید رسیدگی به آن بشود. طلّاب هم چنانچه آنجا مجتمع شدند و مدرسه‌ای تاسیس شد، ان شاء الله رسیدگی می‌شود. لکن شرط این است که بگذارند [، شرط] این است که محیط آرام باشد. اینها نمی‌گذارند که محیط آرام باشد. اینها با اسم اینکه ما «فدایی خلق» هستیم و با اسم اینکه ما «دمکرات» هستیم و می‌خواهیم که مثلًا آزادی در دنیا پیدا بشود، نمی‌گذارند مردم آزاد بشوند؛ نمی‌گذارند، مهلت نمی‌دهند که دولت یک فکری بکند برای اینجاها. ان شاء الله اینها که از بین رفتند، آن وقت قضایای دیگر پیش می‌آید.