من یک هشداری می‌دهم به روزنامه‌نویسها، به رادیو و تلویزیون، به جمعیتهایی که هر کدام حالا پیدا شدند، به همه جمعیتها. این یک هشداری است به اینکه همه جمعیتها اگر بخواهند خیانت نکنند به ملت، اگر بخواهند خدمت بکنند به کشور، مطالعه کنند ببینند مسیر این ملت چه بود؛ چرا این ملت به خیابانها ریخت و «الله اکبر» گفت؛ چرا جوانهایش را داد و شب پشت بامها رفت و فریاد زد و مرگ بر که و زنده باد که گفتند. این برای چه بود؟ برای اسلام بود. اینها اسلام می‌خواستند. فقط مساله این نبود که ما آزادی می‌خواهیم آزادی منهای اسلام را نمی‌خواهد دولت ایران، ملت ایران؛ ملت ایران اسلام را می‌خواهد. آزادی باشد لکن مثل شوروی باشد؟ آزادی باشد لکن مثل مملکت دیگری باشد؟ اجنبی باشد؟ کِیْ همچو چیزی را ملت ما می‌خواست؟! این آقایان در اشتباهند. من نمی‌گویم خائنند، من می‌گویم در اشتباهند؛ باید اشتباهات خودشان را رفع کنند. باید همه با هم باشند. همان طوری که همه با هم به اینجا رسیدند، همه با هم از اینجا تا آخر مسیر- که ما در اولش حالا هستیم- همه با هم این مسیر را طی بکنیم.