آن روزی که وجهه اسلام بخواهد درش خدشه وارد بشود، آن روز است که بزرگان اسلام جانشان را دادند برای آن. در زمان معاویه و در زمان پسر خلف معاویه مساله این طور بود که چهره اسلام را اینها داشتند قبیح میکردند. به عنوان خلیفه المسلمین، به عنوان خلیفه رسول اللَّه آن جنایات را میکردند. مجالسشان، مجالس چه بود. اینجا بود که تکلیف اقتضا میکرد برای بزرگان اسلام که مبارزه کنند و معارضه کنند؛ و این چهره قبیحی که اینها دارند از اسلام نشان میدهند و اشخاص غافل ممکن است که خیال کنند که اسلام خلافتش همین است که معاویه دارد و یزید دارد، این است که خطر میاندازد اسلام را و این است که مجاهده برایش باید کرد، و لو انسان به کشتن برود.