این اشخاصی که انقلابی نیستند باید در راس وزارتخانهها نباشند. و آقای بنی صدر باید امثال اینها را معرفی به مجلس نکند و اگر کرد، مجلس رد بکند و هیچ اعتنا نکند، الّا اینکه وزیری باشد که کارآمد باشد. اسلامی باشد. مسامحه کار نباشد انقلابی باشد تا یک مملکتی دستمان باشد. اگر بنا باشد این طوری باشد، باید ما عزای اصل جمهوری را بگیریم. عزای اصل همه مسائل را بگیریم. آقایان سر یک ملی شدن چیز، امروز دیدید که التماس میکنند که بگذارید یک قدری بگذرد. یک قدری بگذرد ببینیم ملی چطوری است. ما چقدر سیلی از این ملیت خوردیم. من نمیخواهم بگویم که در زمان ملیت، در زمان آن کسی که این همه از آن تعریف میکنند، چه سیلی به ما زد آن آدم! من نمیخواهم بگویم که طلبههای مدرسه فیضیه را به مسلسل بستند در آن زمان. همان طور که در زمان پهلوی بستند که من و آقای حائری بالای سر این جوانهایی که از مدرسه فیضیه به تیر بسته شده بودند، رفتیم و اطبا جرات نمیکردند بنویسند این زخمی شده است. بروند کنار اینها! بروند گم بشوند اینها! اینها منحل باید باشند. ما نمیتوانیم تحمل کنیم به اینکه هر کس هر جوری دلش میخواهد «خیر، من دلم میخواهد که حالا دمکرات باشد، من دلم میخواهد که ملی باشد، من دلم میخواهد که ملی و اسلامی باشد» ما از اینها ضربه دیدهایم. ما اسلام را میخواهیم. غیر اسلام را نمیخواهیم. مجلس باید اسلامی باشد. مجلس باید افکارش افکار اسلامی باشد تا ما بتوانیم چه بکنیم. من نمیتوانم تحمل بکنم که این قدر ما جوانهایمان از بین بروند برای اینکه ما مسامحه داریم میکنیم.