ماموریت سازمان عفو بین المللی برای محکومیت ایران

سخنرانی در جمع گروهی از خانواده‌های شهدا (توطئه سازمان عفو بین الملل)
۲۶ مهر ۱۳۶۰/ ۱۹ ذی الحجه ۱۴۰۱
سازمان مجاهدین خلق,
ماموریت سازمان عفو بین المللی برای محکومیت ایران

این سازمانهای بین المللی، عفو بین المللی که می‌خواهند و تقاضا کرده‌اند که بیایند در ایران اعدامها را ببینند و می‌خواهند بیایند و به نفع ابرقدرتها نظر بدهند، اینها از ایران اطلاعی دارند؟ اینها از شرارت این منافقین اطلاع دارند؟ بدانید که اطلاع دارند اینها از این انفجارهایی که حاصل می‌شود. از این کشتارها و حریقهایی که مردم را به باد فنا می‌دهد و اموال مردم را از بین می‌برد بی‌اطلاعند؟ اینها نمی‌دانند که اتوبوسها را آتش می‌زنند و کودکها را در توی اتوبوس به آتش می‌کشند و هلاک می‌کنند؟ اینها از خبرگزاریها نشنیدند که همین دیروز در شیراز یک اتوبوس را اشرار، همین اشراری که بعضی‌شان گرفتار شده‌اند و به جزای خودشان رسیده‌اند، آتش زدند و دو کودک را شهید کردند و سی نفر یا چهل نفر را مجروح که حال بعضی از آنها وخیم است؟ چطور در این شرارتها یک کلمه آنها اظهار نمی‌کنند؟ چه شد که سازمان حقوق بشر ایرانی‌ها را بشر نمی‌داند که همین بشر را دارند با دست امریکا و با توطئه‌های قدرتهای بزرگ از بین می‌برند به جرم اینکه می‌خواهند خودشان این زندگی فقیرانه که دارند به استقلال و آزادی بگذرانند؟ این سازمانهای فاسد بین المللی چطور در این امور یک کلمه نمی‌گویند، لکن یک مجرمی که در طول عمرش مجرم بوده امثال «هویدا» و «نصیری» ها را که ایران به جرمهای زیاد اعدام می‌کند، فریادشان بلند می‌شود؟ چطور این سازمانها انفجاری که در حزب جمهوری پیدا شد و بیش از هفتاد نفر عالِم و متقی و مسلم و بیگناه را به آتش کشیدند و در نخست‌وزیری دو نفر آدم متعهد را و مومن را به آتش کشیدند، از اینها هیچ صدایی در نمی‌آید؟ لکن چند نفر که در خیابانها ریختند و مسلّح خواستند مردم را، مردمِ بیگناه را بکشند، گرفتند و بعد از محاکمه، که ثابت شده است که اینها افرادی را کشته‌اند، اعدام کرده‌اند، فریادشان بلند شده است؟