الحمدللَّه قانون اساسی‌اش خوب به تصویب رسید. ملت هم رای دادند. و دیدید که چقدر کوشش شد که نگذارند. و بحمد الله اصل جمهوری اسلامی را هم ملت رای دادند. و آن وقت هم یک اشخاصی می‌خواستند نگذارند. حالا هم هر چه ما نزدیکتر می‌شویم به پیروزی، آنها مصمم‌تر می‌شوند در اینکه بشکنند. اینها قدم به قدم دارند زندگی خودشان را از دست می‌دهند، و دست و پا می‌زنند که حیات خودشان را، حیات جنایتکاری خودشان را ادامه بدهند. و ما مکلفیم که نگذاریم این توطئه‌ها رشد پیدا بکند. و نگذاریم که اینها مسلط بشوند به اینکه بروند مثلًا در دهات، در جاهایی که زیاد می‌توانند تبلیغ بکنند. تبلیغ کنند، که آشوب بپا کنند. نگذارند این جمهوری اسلامی تحقق پیدا بکند. همچو نیست که مِن باب اتفاق، اتفاق افتاده باشد که همان ساعتی که تقریباً در قم آن آشوب بلند می‌شود، در تبریز هم بلند می‌شود، این نمی‌شود بی‌رابطه باشد. این یک توطئه‌ای است که با یک حسابی انجام می‌گیرد. و الّا به همان وضع به همان وضعی که در قم، در آن روز جمعه در قم، قبل از ظهر با همان ترتیبی که اینجا شروع کردند، در تبریز شروع کردند. یعنی کانّه یک جمعیت بودند با چماق و با چیز دیگر. یک جمعیت بودند که آنجا و اینجا با هم شروع کردند به شلوغکاری. و این برای این بود که الآن می‌بینند که اگر چنانچه رئیس جمهور هم تعیین بشود، خوب یک مرتبه پیروزی است برای ملت. نگذاریم این پیدا بشود. بعد هم می‌گویند اگر چنانچه مجلس شورا تحقق پیدا بکند، پیروزی ملت است، این هم می‌خواهند نگذارند.