اگر گروهها مختلف باشند، ولی در امور عقیدتی و در اصول عقاید اسلامی تفاهم داشته باشند، آسیب نمی‌بینند. درگیری در اختلاف آرا و عقیده است. شما باید کوشش کنید با گروههای دیگری که مسلمان هستند و استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی را می‌خواهند، تفاهم داشته باشید. شما با حزب، سپاه، قوای مسلّح، بسیج نزدیک باشید. گرچه گروه علی حده هستید، ولی به نفع هم عمل کنید. همه شما استقلال و آزادی و جمهوری را می‌خواهید؛ چون فیضیه و دانشگاه. شما هم همگی افرادی را انتخاب کنید تا برای تفاهم، شورایی تشکیل دهند. مهم این است که مقصد، مقصد واحد باشد، هر چند از راههای مختلف به آن مقصد می‌رسیم. و این اساس امور است. و اگر این طور نشود، منجر به درگیری می‌شود.
مسئله مهم دیگر قضیه عضوگیری است. شما باید سوابق افراد را قبل و بعد از انقلاب بررسی کنید. اینکه خانواده‌اش کیست، بعد از انقلاب چه جوری بوده است؛ این را باید حتی الامکان، دقت کنید تا افرادی نیایند و مثل حزب و نخست‌وزیری، آنچه شد بشود. این امری است که باید دقت کنید و نباید در آن مسامحه شود. البته رعایت چنین امری در سراسر مملکت مشکل است، اما اگر مسامحه شود کار مشکلتر می‌شود. باید از افرادی صحیح که می‌دانید ریشه فاسدی ندارند، عضوگیری کنید. اگر گروهی بدین وضع عمل کند و با گروههایی که مقصدشان یکی است هم جهت شود، هم کارش تا آخر ادامه پیدا می‌کند و هم نظر مردم را که مهم است، جلب می‌کند. امیدوارم شما با این شکل عمل کنید و کارتان برای خدا باشد. وقتی کار برای خدا باشد، همه چیز به دنبالش هست.