همیشه علما و زعمای اسلام ملت را نصیحت به حفظ آرامش می‌کردند.خیلی از زمان «میرزای بزرگ»، مرحوم «حاج میرزا محمد حسن شیرازی» نگذشته است؛ ایشان در عین حالی که نظرشان آرامش و اصلاح بود، لکن وقتی ملاحظه کردند برای کیان اسلام خطر پیش آمده است و شاه جائر آن روز می‌خواهد [به] وسیله کمپانی خارجی، اسلام را از بین ببرد،آن عالم بزرگ مجبور شد یک کلمه بگوید که استقلال برگردد.تمام ممالک اسلامی مرهون این طایفه هستند. اینهایند که تا بحال استقلال ممالک اسلامی را حفظ کرده‌اند.
اینها کسانی هستند که در عین حال که علاقه به اتحاد و وحدت تمام طوایف مسلمین دارند، لکن تا آن حدی می‌توانند تامل کنند که استقلال مملکت را در خطر نبینند به یک چیزهایی که ممکن است خود دولتها هم وارد و متوجه نباشند. اینجا شرع تکلیف معیّن فرموده است؛ چیزی نیست که علما بتوانند از خودشان بگویند؛ قیام، قیام قرآنی و دینی بود.