من از اولی که انقلاب پیروز شد و این امور به آقایان واگذار شد، راجع به صدا و سیمای جمهوری اسلامی خیلی پافشاری داشتم که مسائلی که آنجا طرح می‌شود، و وضع آنجا یک وضعی باشد که خودش مروّج اسلام باشد. اول هم بدتر شلوغ بود، خیلی خیلی ناگوار بود. زمانی که قطب زاده «۱» هم بود به ایشان من سفارش کردم که شما این موسیقی‌ها را بردارید، این چیزهایی که نمی‌توانید جدا کنید از هم، اصلش آن را نگذارید. ما یک کار حرامی را بکنیم که یک چیزی را می‌خواهیم نشان بدهیم، این صحیح نیست، ایشان یا نتوانست یا نخواست، نشد. بعدش هم که اشخاص آمدند مکرر گفتند، که به ایشان هم گفتم که باید این طور باشد که این یک نمایشی از جمهوری اسلامی است، هم محتوای آن و هم کیفیت، در محتوا هم نواقصی بود، خیلی بهتر شده است، لکن باز هم اصل این طور [مطلوب] نیست که نیست، مثلًا بعض امور که لازم است گفته بشود یا کم گفته می‌شود، یا گفته نمی‌شود. بعض امور که چندان لزومی ندارد خیلی تکرار می‌شود، این باید یک جوری باشد که این وضع [را] نداشته باشد. و همین طور بعضی از آنهایی که مثلًا تئاترهایش مبتذل است خیلی، تئاترهای تعزیه‌ای! من هر وقت باز می‌کنم ناراحت می‌شوم که اینها خیلی مبتذل درست کرده‌اند، تئاترهای متعارفشان اکثراً خوب است. امّا اینهایی که به صورت تعزیه‌ای درمی‌آورند اکثراً یک چیز مبتذلی است، خلاصه انسان مشمئز می‌شود از آن، حالا ممکن است در بین مردم یک عده‌ای باشند که او را بخواهند، اما حالا من برداشت خودم است، این را نمایش دادن [در] آن وقت که جمهوری اسلامی این وضع را دارد یک قدری سبک است برای جمهوری اسلامی، مسائل اساسی باید در آنجا گفته بشود. «اخبار» درست جمع‌آوری نمی‌شود از جهان. اخبار مثلًا تکراری زیاد است؛ عمرشان را صرف می‌کنند به همین تکرارهایی که کی باکی صحبت کرد، و کی با کی حرف زد و چی گفته این خیلی کوچک می‌کند اینها را باید یک قدری- حالا که آقایان هستید- اینها را باید ان شاء الله که به تدریج درست [بکنید] این راجع به این جهتش.