مساله، مساله قرآن است

و شما باید، شما همه رفقاتان را، تقریباً شاید بیشتر از هزار نفر شما رفیق دارید در آنجا و همه اهل علم هستید- بیشترند الحمد للَّه، خدا بیشترشان کند- شما بله، به تمام اینها ابلاغ کنید از قول من، ابلاغ عاجزانه، ابلاغی که یک نفر فقیر دستش را دراز می‌کند، که در منابر بگویید که مجلس موسسان به آن معنا را ملت نمی‌خواهد. به مردم حالی کنید مطلب را. مساله، مسئله اقتصاد نیست، مسئله خانه نیست که من بتوانم از خانه بگذرم، از اقتصاد بگذرم، مساله مسئله قرآن است. می‌توانیم ما بگذریم از این؟ ما نمی‌توانیم بگذریم از این؟ آنکه می‌گوید مجلس موسسان اگر نباشد ما تحریم می‌کنیم، این همین کمونیستها هستند که آن را تحریم کردند. حالا هم باز همین حرف را می‌زنند. یا یک کسی است که اشتباه دارد. اشتباهش باید رفع بشود. اینها نظرشان به این است، و اشخاصی که حسن نیت دارند توجه به این ندارند، نظرشان به این است که تعویق بیندازند. هی تعویق، تعویق تعویق و مجلس موسسان به آن طوری که در غرب هست، و ما همیشه باید تقلید از غرب بکنیم، و مع الاسف دست بر نداشتیم از این غربزدگی. آن مجلس موسسان شش ماه می‌خواهد تا آن افراد تعیین بشوند. هفتصد نفر، هشتصد نفر، اگر کارشکنی نکنند در آن. بعد هم چند ماه می‌خواهد اصلًا یک مجلسی درست بشود؛ آیین نامه‌اش نوشته بشود. بعد هم خدا می‌داند چقدر می‌خواهد تا رسیدگی، به آن طوری که شیاطین می‌خواهند رسیدگی بکنند.