بايد افكار خودمان را به راه بيندازيم، يعنى همه ايران اين كار را بكند. همه دانشگاه‌ها، همه كارخانه‌ها، همه افكارشان را به كار بيندازند، از آنها مى‌آيد. راه را خدا باز مى‌كند. ابتدا به نظر آدم مى‌آيد كه يك كارى نمى‌شود، وقتى كه وارد شد كم كم مى‌بيند نه، خدا راه را باز كرد و شد.
خوب يك همچو كارى كه اين جوان‌هاى عزيز ما كردند، يك كار مهمى بود، كار كوچكى نبود، اين كار مهم را همت گماشتند و با همت كار را انجام دادند. كارهاى ديگر را هم مى‌توانند انجام بدهند. و ما بايد مأيوس نباشيم. ما بايد خودمان را از ديگران، از غير خدا مأيوس كنيم و بگوييم آنها هيچ، و با اتكاء به خداى تبارك و تعالى و قدرت ملى خودمان، اسلامى خودمان، كارهايمان را پيش ببريم. و پيش مى‌رود اين كارها؛ منتها بعضى‌هايش زود پيش مى‌رود، بعضى‌هايشان هم يك قدرى ديرتر پيش مى‌رود. بايد ما عزم‌مان را جزم كنيم به اينكه نه دستمان را پيش امريكا دراز كنيم نه پيش شوروى و نه پيش ديگران.