يك مملكتى كه بخواهيد از خودتان باشد و ديگر نتوانند در آن دخالت كنند، اول بايد آن چيزى كه مربوط به ارزاق خودتان است، احتياج از حيث رزق، ما به ديگران نداشته باشيم؛ نان ما را ديگران ندهند. آخر براى ما عيب است كه ما بنشينيم و نانمان را ديگران بگويند كه ما به شما مى‌دهيم، يا ما به شما نمى‌دهيم. بايد خودمان تهيه كنيم، و اين به اين است كه كشاورزى را توسعه بدهيم.