مع الأسف زن در دو مرحله مظلوم بوده است؛ يكى در جاهليت. در جاهليت، زن مظلوم بود، و اسلام منت گذاشت بر انسان، زن را از آن مظلوميتى كه در جاهليت داشت بيرون كشيد. مرحله جاهليت مرحله‌اى بود كه زن را مثل حيوانات- بلكه پايينتر از او [مى‌شمردند]. زن در جاهليت مظلوم بود. اسلام زن را از آن لجنزار جاهليت بيرون كشيد. در يك موقع ديگر، در ايران ما، زن مظلوم شد؛ و آن دوره شاه سابق «1» بود و شاه لاحق؛ «2» به اسم اينكه زن را مى‌خواهند آزاد كنند ظلم كردند به زن، ظلمها كردند به زن؛ زن را از آن مقام شرافت و عزت كه داشت پايين كشيدند. زن را از آن مقام معنويت كه داشت شى‌ء كردند «3» به اسم آزادى آزاد زنان و آزاد مردان. آزادى را از زن و مرد سلب كردند. زنها و جوانان ما را فاسد الاخلاق كردند. شاه براى زن اين خاصيت را قائل بود كه شاه مى‌گفت زن بايد «فريبا» باشد! البته با آن نظر حيوانى كه او داشت؛ با آن نظر جسمانى، مادى، حيوانىِ پست كه او داشت، زن را نظر مى‌كرد. بايد «فريبا» «4» باشد! از مقام انسانيت، زن را فرو كشيد به مرتبه يك حيوان؛ به اسم اينكه براى زن مى‌خواهد مقام درست كند زن را از مقام خودش پايين آورد. زن را مثل يك عروسك درست كرد.