برنامه ما اين است كه رجوع كنيم به آراى عمومى، به آراى مردم. قواى انتظامى را كنار بگذاريم؛ خود مردم را، محول كنيم تنظيم انتخابات را به دست خود جوان‌هاى مردم. در هر شهرى جوان‌ها خودشان؛ كه قواى انتظامى، شهربانى، شهردارى همه كنار بروند. آن كسى كه دخالت مى‌خواهد بكند براى حفظ صندوق آرا و امثال ذلك، خود ملت باشد. در هر شهرى به حَسَب اقتضاى آن شهر عده‌اى را معتمدين آن شهر، مطلعين و دلسوزهاى براى مملكت، عده‌اى را تعيين كنند كه نظارت كنند در اين. حفاظت كنند اين صندوق‌ها را و نظارت كنند آرا را. مردم يكى را تعيين كنند براى اينكه رئيس جمهور باشد، ما هم رأيمان را علناً به مردم اظهار مى‌كنيم كه آقا آن‌كه من مى‌خواهم اين است؛ شما ميل داريد به اين رأى بدهيد، ميل داريد هم خودتان آزاديد. قهراً مردم وقتى آزاد هستند يك نفر صالح را انتخاب مى‌كنند و آراى عمومى نمى‌شود خطا بكند. يك وقت يكى مى‌خواهد يك كارى بكند اشتباه مى‌كند، يك وقت يك مملكت سى ميليونى نمى‌شود اشتباه بكند. كسى بگويد خوب لَعلَّ «1» يك آدمِ غلطى را گذاشتند؛ اگر غلطى را گذاشتند، قدم اول را كه برداشت همين ملت عزلش مى‌كنند تمام مى‌شود. ما مى‌گوييم كه بايد رئيس يك مملكتى را خود ما، خود جمعيت، خود ملت تعيين كند. قهراً وقتى كه يك ملتى مى‌خواهد يك كسى را براى سرنوشت مملكت خودش تعيين كند، اين يك آدم صحيح را تعيين مى‌كند نه يك آدم فاسدى را؛ و قهراً اشتباه در سى ميليون جمعيت نخواهد شد.