اگر علم بود و تهذيب نبود، اگر انبيا را ما استثنا بكنيم از بشر، از اول انبيايى در كار نبودند و بشر خودش خود بخود بزرگ مى‌شد، اگر اين طور بود، تمام بشر به هلاكت و به نابسامانى مى‌رسيد، و روى خوش در بين بشر اصلًا پيدا نمى‌شد. الآن كه مى‌بينيد كه يك عدد بسيارى از مردم خوب هستند و آن توده‌هاى مردم است، اين از بركت همان تربيتهاى معنوى انبياى خداست. تربيتهاى معنوى انبياى خدا، در عين حالى كه همه قبول نكردند اين تربيت را، مع ذلك آن قدر در دنيا نور افكنده است كه توده‌هاى مردم، توده‌هاى ضعيف مردم، همه خوب هستند. كمتر در آنها اين فسادها پيدا مى‌شود.