من در این مساله هیچ شکی ندارم که این مجلس بهترینِ مجالسی است که در همه دنیا هست و بهترینِ مجالسی است که از صدر مشروطیت تا حالا بوده است. من از همه شما بیشتر، زمان‌های سابق را ادراک کرده‌ام. من از زمان قاجار و تا حالا مجالس را دیده‌ام و کیفیت اینکه مردم چه جور انتخاب کردند و چقدر دخالت داشتند مردم، و افرادی که در مجلس آمدند چطور بودند، و این سنوات آخر را که همه آقایان می‌بینند و دیده‌اند. در تمام طول مشروطیت، این مجلس به این ترتیب که تمام افرادش تقریباً متدین و معتقد به اینکه باید اسلام حکومت کند، در تمام دوره‌ها نبوده است این. و در انتخاباتی که من از بچگی انتخابات را در حدود خودمان و بعد هم که از جاهای دیگر هی شنیده شده است، انتخابات هیچ‌گاه به طور کلی در دست مردم نبوده است. یک مدت زیادی به دست متنفذین منطقه، مناطق، خان‌ها و مالکین بزرگ و این‌ها بوده است، و در آن وقتی که دیگر آن بساط آن‌ها، قدرت‌هایشان از بین رفت، دربست در دست حکومت وقت بوده. اگر در تهران مثلًا یکی دو نفر، چند نفر که انتخاب می‌شدند، انتخاب مردم بود و باقی‌اش نبود - برای اینکه تهران فرض کنید جایی بود که خیلی نمی‌شد فشار بیاورند- اما جاهای دیگر مساله، مسئله مردم در کار نبود، یعنی شورای ملی، ما در هیچ وقت نداشتیم. اگر چند نفر هم ملی در آن‌ها بوده است، لکن مجلس همچو مجلسی نبود که یک شورای ملی باشد. و ما امروز داریم یک شورای اسلامی و ملی به حسب آن بعد صحیحش مشاهده می‌کنیم.