اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر نبود، بعثت و زحمات جان‌فرسای نبی اکرم را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند.
و اگر عاشورا نبود، منطق جاهلیت ابو سفیانیان که می‌خواستند قلم سرخ بر وحی و کتاب بکشند و یزید یادگار عصر تاریک بت‌پرستی که به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت اساس اسلام را برچیند و با صراحت و اعلام «لا خبر جاء و لا وحی نزل» «۲» بنیاد حکومت الهی را برکند. نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌آمد. لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی‌بخش و قرآن هدایت افروز را جاوید نگه دارد و با خون شهیدانی چون فرزندان وحی احیا و پشتیبانی فرماید و از آسیب دهر نگه دارد و حسین بن علی آن عصاره نبوت و یادگار ولایت را برانگیزد، تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیدت خویش و امت معظم پیامبر اکرم نماید، تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و از رهاوردهای آن پاسداری نماید.