انبیا یک روزشان برای خودشان صرف نشده است، یک ساعتشان توجه به خودشان نبوده، همه توجه به این بوده است که این مریض‌ها را، اینهایی که دارند خودشان را به چاه می‌اندازند، اینهایی که دارند خودشان را به عاقبت‌های بسیار بد می‌اندازند، اینها را نجات بدهند. ما هم باید آن قدری که در توانمان است- البته ما کوچکتریم از اینکه بگوییم که انبیا این می‌کردند ما می‌خواهیم بکنیم- آن قدری که در توانمان هست برای نجات ملت‌ها، برای نجات ملت خودمان و برای نجات ملت‌های دیگر از این ظلمت‌هایی که برایشان پیش آمده است، از این گرفتاری‌هایی که برایشان پیش آمده است، ما باید فعالیت بکنیم و این اشخاصی که در خلاف واقع شدند و خودشان ملتفت نیستند، خصوصاً، این جوان‌های تازه‌رس، این جوان‌ها، این دخترها، این پسرها که این بی‌انصاف‌ها، اینها را به خط اعوجاجی کشاندند، انحرافی کشاندند اینها را، ما جدّیت باید بکنیم به اینکه ان شاء الله، تربیت بشوند اینها.