امروز ما مفتخر هستیم به توده‌های عظیم متعهد به اسلام عزیز و جوانان غیرتمند و رزمنده که از اول انقلاب شجاعانه قیام کرده‌اند و ندای حق را اجابت کردند و گروه کثیری از آنان به لقاء الله که آمالشان بود، رسیده، و گروه عزیز دیگر که سلامت خود یا اعضای گرانقدر خود را در راه اسلام و هدف از دست داده‌اند و با چهره‌های بشاش و نورانی با آنان مواجه هستیم. و نیز مفتخریم که مادران دلیری که عزیز از دست داده‌اند و پدران عزیزی که جوانانشان شهید شده‌اند آن چنان با ما برخورد می‌کنند که گویی عروسی عزیزان و جوانانشان را جشن می‌گیرند. و این جانب هر وقت با این عزیزان معظم برخورد می‌کنم یا وصیتنامه انسان‌ساز شهیدی را می‌بینم احساس حقارت و زبونی می‌کنم. اینان سند ایمان و تعهدشان را به اسلام در دست دارند، و قبور شهدا و اجساد و ابدان معلولان، زبان گویایی است که به عظمت روح جاوید آنان شهادت می‌دهد، و شکایتی اگر دارند از آن است که به فیض شهادت نرسیده‌اند و یا در حالی که به ثواب شهادت رسیده‌اند، می‌نالند که چرا نمی‌توانند برای دفاع به جبهه‌ها برگردند، و فریاد «جنگ جنگ تا پیروزی» را سر می‌دهند.