ملت با نورانیت و طمانینه آماده شهادت است

بحمد الله ایران به این صفت، بسیاری از قشرها به این صفت متصفند و من فراموش نمی‌کنم قصه روز جمعه را که آن طور با شکوه، با نورانیت، با استقامت گذشت. آن طور مردم با طمانینه، با آن صداهایی که می‌آمد، با آن رگبارهایی که می‌آمد، من ملاحظه می‌کردم، نگاه می‌کردم، مخصوصاً نگاه می‌کردم ببینم در بین مردم چه وضعی هست، ندیدم حتی یک نفر را که یک تزلزلی درش پیدا باشد. و آن وقت امام جمعه آن طور با آن طنین قوی صحبت کرد، مردم آن طور گوش کردند، آن طور فریاد زدند که ما برای شهادت آمدیم. یکی از اینهایی که‌ شهید شده است- یا اینکه چند نفر، یکی- دو نفر ازشان- به من گفتند که این وصیت هم کرده است، همین که من می‌روم برای شهادت، وصیت کرده و از همانهایی است که در همین جا شهید شده. با یک همچو ملتی کسی نمی‌تواند مقابله کند. ملتی که این طور است؛ آن روزی که اعلام می‌کنند که می‌خواهیم بمباران کنیم نماز جمعه را، بیایند و بیشتر بیایند، حتی آنهایی که نمی‌آمدند برای نماز، [از] قراری که برای من نقل کرده‌اند، آنهایی که برای نماز جمعه هم نمی‌آمدند هفته‌های دیگر، این هفته آمده‌اند؛ این یک همچو ملتی است. یک همچو ملتی را نمی‌تواند کسی به واسطه بمباران کردن یک جایی، به واسطه شرارتهایی که دارد می‌شود، این را منصرفش کند از اینکه دارد.