الآن هم در هر جا كه برويد، هر مجلسى از اين روشنفكران ما درست مى‌كنند، باز حرفها همان حرفهاى غربزدگى است؛ همان حرفهاست. همان حرفهايى كه در زمان طاغوت وقتى جمع مى‌شدند دور هم مى‌گفتند، حالا هم باز همان حرفها را مى‌زنند. از وابستگى و غربزدگى ما بيرون نيامديم و به اين زودى بيرون نمى‌آييم. آن گوينده‌شان، كه خدا رحمتش كند حالا فوت شده است گفته بود كه ما همه چيزمان بايد انگليسى باشد! يكى از معاريف اينها [مى‌گويد] كه ما همه چيزمان بايد انگليسى باشد اين طور محتوا را از دست داده بود و ميان تهى شده بود. صورت صورت يك آدم، مثل ساير مردم؛ ولى محتوا محتواى وابسته.
به اين زوديها ما نمى‌توانيم اين قشرهاى روشنفكر و اين قشرهاى «آزادى» طلب را از آن محتوايى كه در [مغز] شان پنجاه سال، سى سال، بيست سال تزريق شده است و تهى كردند خودشان را از خودشان، خودشان از خودشان غافل شدند، به اين زودى، نمى‌شود اصلاحشان كرد.