دانشگاه را به يك صورتى درآوردند كه اشخاصى كه از آنجا خارج بشوند به درد همانها بخورند. آن قدر تبليغات كردند از غرب، از جلو رفتن غرب، آن قدر تبليغات كردند كه جوانهاى ما را از همان دانشگاه، غربى بار آوردند... استقلال فكرى ديگر حالا نداريم. همه‌اش دنبال اين هستيم كه غرب چكاره است. الآن هم كه جمهورى اسلامى را ما مى‌خواهيم ان شاء اللَّه مستقر بشود و مى‌خواهيم حسابمان را از غرب جدا بكنيم و استقلال همه جانبه پيدا بكنيم، الآن هم يك دسته «غربزده‌هايى» هستند كه اينها الآن در فكر اين هستند كه اين جمهورى، اسلامى‌اش نباشد؛ همان «جمهورى» باشد. يك جمهورى دمكراتيك باشد. اين براى اين است كه اينها- آنهايى‌شان كه مردمى نيستند كه خيانتكار باشند- اشتباه دارند. اينها از بس به آنها تزريق شده و تعليم شده در اين مدارس، هر جا مى‌رفتند هى صحبت غرب بوده، هر جا رفتند صحبت آزادى در غرب بوده است، هر جا رفتند صحبت «حقوق بشر» و جمعيت حقوق بشر و طرفدار حقوق بشر در غرب بوده، اينها آنهايى‌شان كه خيانتكار نيستند، اشخاص بدى نيستند، لكن باورشان آمده.