اگر این دولتها با ملتهاشان دست به هم بدهند، ملتها که حاضرند، دولتها هم تسلیم ملتهاشان بشوند، نمیتوانند آنها در این منطقه این فسادها را بکنند. اسرائیل نمیتواند بیاید اینجا شرارت بکند. لکن مع الاسف خود اینها هستند که راه را باز میکنند برای قدرتهای بزرگ. شما ملاحظه میکنید که در همین منطقه چقدر ثروت هست که دارند ابرقدرتها از اینها میبرند، همان نفت چقدر هست که دارند روزی بیست میلیون تقریباً، کشورها از اینجا میبرند و میخورند، مع ذلک اینها نشستهاند. آنها ریختهاند در خانه خودشان، لبنان خانه عرب است، در خانه عرب ریختهاند و دارند به خود عرب این طور جنایت میکنند و ملت عرب نشستهاند آنجا و هیچ حرف نمیزنند. وقتی پای ایران پیش میآید میگویند اینها فارساند، اینها خوب، آنها هم که عربند دیگر، شما نه فارس سرتان میشود نه عرب سرتان میشود، دنبال این هستید که چند روز عیاشی بکنید. خوب، این عیاشی تا کی؟ چقدر انسان آبرویش را، حیثیتش را، همه چیزش را بدهد سر عیاشی؟