و ما در سالهای طولانی، همه جهاتی که در ایران بود و اسباب را فراهم کرده بودند، همه جهات برای این بود که جوانهای ما را بِکشند طرف فساد. و نظر اصلی آنها این بود که یک جمعیتی در اینجا وجود داشته باشد که هر چه سرش می‌آورند توجه نداشته باشد؛ مملکتش به باد می‌رود، او عیش و عشرتش باشد، اشکالی ندارد؛ مذهبش عقب می‌رود، چون عیش و عشرتش به کار است، مانعی ندارد؛ اختناق در مملکت هست، اختناق در فحشا نیست، این اشکال ندارد؛ هر بساطی سرش درآورند، بی‌تفاوت باشد.
یک همچو مملکتی که آنها می‌خواستند این بود که یک طایفه زیادی از این جوانهای ما را به هروئین بکشند، یک طایفه دیگر را به مُسکرات بکشند، یک طایفه دیگری را به فحشا و مراکز فساد بکشند، گوش را به هر چه بدهد، یا تعلیم فاسد است یا غنا و امثال اینها که مغز را فاسد می‌کند، هر اجتماعی که باشد، اجتماعی است که گوینده‌اش گوینده‌ای است که جوانها را می‌کِشد طرف فساد و مغزهای اینها را فاسد می‌کند.