ما بعد از آنکه پیروزی برای ملتمان حاصل شد و خیانتکاران [و] جنایتکاران را از صحنه بیرون کردیم و ملت بیرون کرد، باب رحمت را به روی ملت و به روی همه قشرها به دو مِصراع «۲» باز کردیم. با رحمت عمل شد، آزاد شدند؛ مرزها آزاد؛ قلمها آزاد؛ فعالیتهای سیاسی آزاد؛ تمام آزاد و با رحمت با همه عمل شد. در هیچ انقلابی مثل انقلاب ما رحمت نداشت. و هیچ انقلابی مثل انقلاب ما با مردم و با خیانتکاران رفتار نکرد، همه را آزاد گذاشتیم. دولت ما با همه به طور رحمت رفتار کرد. قلمها را آزاد گذاشتند؛ مطبوعات را آزاد گذاشتند؛ احزاب را آزاد گذاشتند؛ گروهها را آزاد گذاشتند. باب رحمت به مِصراعَیْه «۳» به روی ملت باز، همان رحمتی که دنباله رحمت اسلام است؛ دنباله رحمت رسول خداست. لکن خیانتکاران، جرثومه‌های فساد و غدّه‌های سرطانی، به اخلالگری برخاستند؛ به فتنه‌گری برخاستند. ملتی که با خون خودش عدل و اسلام را می‌خواست در مملکت پیاده کند و به طور رحمت با همه رفتار کند، قدر این رحمت را ندانستند و مشغول توطئه شدند. اگر ادامه پیدا کند توطئه، باب رحمت بسته می‌شود، یا نیم بسته می‌شود و باب غضب- غضب الهی، انتقام الله- باز می‌شود. کاری نکنند که باب رحمت بسته شود. توطئه‌ها را کنار بگذارند. قلمهای مسموم را کنار بگذارند. فعالیتهای غیر اسلامی را کنار بگذارند. همین فتح باب رحمت بود و همین مدارا و ملایمت بود که فاجعه کردستان را به بار آورد. از فرصت و از رحمت استفاده کردند و سوء استفاده کردند؛ از آزادی- که رحمت خداست- سوء استفاده کردند.