انقلاب مردمی و مکتبی

انقلابهایی که در دنیا واقع شده یا پس از این واقع می‌شود، یا از طریق ملتها بوده است و یا از طریق حکومتها که به نحو کودتا یک انقلابی انجام می‌دادند. اکثراً انقلابات کودتایی بوده، آن انقلابها هم که از قِبَل ملت بوده است شاید کم انقلابی پیدا بشود که به هدایت احزاب و دستجات معین واقع نشده باشد. شما اگر بگردید در تمام انقلاباتی که واقع شده است، نخواهید پیدا کرد انقلابی که این دو خاصیت را داشته باشد: یکی اینکه از ملت واقع شده باشد بدون دخالت احزاب و گروهها و دستجات سیاسی و امثال اینها، و یکی دیگر اینکه مکتبی باشد و آن هم یک مکتب الهی. در همه انقلاباتی که در دنیا واقع شده است، مثل انقلاب ایران پیدا نخواهید کرد. انقلاب ایران یک جهت اسلامی داشت و حالا هم دارد و آن اینکه، سرتاسر ایران که مسلمان هستند- مگر نادری- اینها به همان ایده اسلامی قیام کردند...این انقلاب تبع ایده اسلامی بود. اسلام همه چیز دارد، لکن این طور نبود که ملت ما بریزند بیرون و بگویند که ما مثلًا فلان رژیم کذایی را می‌خواهیم؛ همه می‌گفتند ما اسلام را می‌خواهیم، همه اجتماع داشتند در کلمه اسلام و جمهوری اسلامی. و هیچ یک از گروههای دیگر چه سیاسی و چه غیر سیاسی هیچ دخالتی در این نهضت نداشت و اینکه به طور معجزه‌آسا پیشرفت کرد همین قضیه اسلامی بودن بود. وقتی یک ملت همه‌شان قیام کردند و همه هم نظرشان خدا بود، این ملت پیش می‌برد؛ برای اینکه خوف از مرگ ندارد، الهی است.