ما نمیخواهیم با کسی دعوا بکنیم؛ نه با عراق دعوا داریم و نه با- فرض کنید- جاهای دیگر دعوایی ما نداریم، آنها دعوا دارند.
وقتی دعوا دارند تو دهنی میخورند و خوردند. حالا هم از هر جایی هم، همچو چیزی پیدا بشود، همین مردماند و همین پاسداران هستند و همین ارتش است و همین جوانهای زن و مرد ما، از هر جا تعدی بشود تو دهنی میخورند.
ما که اسلام را خواستیم و میخواهیم، اسلام اجازه نمیدهد که ما تعدی کنیم به یک کشوری، لکن فرموده است که اگر به شما تعدی کردند، بزنید تو دهنشان! اگر یک دستهای از مسلمین را- در جنگهای سابق این هست- اگر یک دستهای از مسلمین را کفار سپر قرار دادند؛ فرض کنید که عراق فاسد، یک دستهای از مسلمین بیگناه را سپر قرار داد و پشت آنها ایستاده که بریزد ایران را بگیرد، بر ما واجب است که مسلمان و غیرمسلمانش را بکشیم. مسلمانها شهید هستند و به بهشت میروند و کافرهایش کافرند و به جهنم. دفاع واجب است.