گرچه کشور ایران بالا و پایین ندارد و آن «دوله» ها و «سلطنه» ها رفته‌اند و ما خودمان هستیم، لکن باید نظم و نظام باشد. شما باید برای خدا مراتب و سلسله مراتب را حفظ کنید. و اگر بنا باشد هر کسی خودش رای بدهد و علی حده عمل بکند، آن وقت است که معنویات و موفقیتهای عادی هم از بین می‌رود. و شما می‌دانید با آنکه پیغمبر اکرم در مسجد می‌نشست و کسی که وارد می‌شد نمی‌دانست که کدام یک از آنها پیغمبر است، با این حال، همه مامور اطاعت از او بودند. ما همه با هم برادر هستیم، لکن اگر نظام نباشد، برادری هم به هم می‌خورد؛ مثلًا، اگر در جنگ بنا باشد از فرماندهی اطاعت نشود، مسلماً شکست خواهیم خورد. در جنگ، آن وقتی شکست نیست که همه گوش به فرمان کسی باشند که وقتی نقشه و فرمان می‌دهند همگی به آن عمل کنند: وَ ذَکِّرْ فَانَّ الذِّکْری تَنْفَعُ الْمُوْمِنین. «۲» پس با اتکال به خداوند تعالی روحیه خودمان را تقویت کنیم و با هم برادر باشیم و بدانیم آنها که با هم اختلاف دارند، موفقیت هم ندارند. و شما نمی‌خواهید با زور موفقیت پیدا کنید؛ شما می‌خواهید با اخلاق خوب و کردار خوب با مردم رفتار کنید تا پیش خدا و خلق آبرومند باشید و مردم را از خودتان بدانید. و اگر تفنگ و اسلحه هم در دست شماست، با اخلاق مردم را خاضع کنید و خضوع قلبی میزان است. و اگر بتوانید قلب مردم را همراه خود کنید، این چیزی است که پیش خداوند دوام و ثبات دارد.