دیدید که دو جهت در این ملت بود که رمز پیروزی ملت ما بود: یکی اینکه از آن چیزهایی که خودشان میخواستند ابداً آن وقت مطرح نبود. همه با هم میگفتند «الله اکبر». همه با هم «جمهوری اسلامی». همه با هم رژیم سابق نه. هیچ کس در آن روز دنبال این نبود که من وضعم چه جوری است. اگر یک کسی پیش رفیقش هم فرض کنید شکایت میکرد رفیقش به او میخندید که حالا وقت این حرفها نیست. این طور شده بود وضع. یک جهت هم اینکه همه اینها که با هم مجتمع شدند، برای خدا بود. شاهد اینکه [دائماً] میآمدند در هر جا فریاد میکردند که ما میخواهیم شهید بشویم. شهادت یک مطلبی بود که برای خداست.