تفرقه افکنی جنود ابلیس

سخنرانی در جمع خانواده شهدا و امدادگران (راه رسیدن به پیروزی نهایی)
۱۱ دی ۱۳۵۸/ ۱۲ صفر ۱۴۰۰
وحدت و فقدان آن,
تفرقه افکنی جنود ابلیس

این لشکرهای شیطان، جنود ابلیس، الآن در همه جای ایران رفتند و هستند. هر جا هم یک صدایی درمی‌آید از همینهاست. از همین شیطانهایی است که تابع همان شیطان بزرگها هستند. از اینها هر جا یک صدایی درمی‌آید و تفرقه افکنی می‌شود، از همینهاست. هر جا صحبت این است که ما می‌خواهیم چه بشود در مقابل نهضت، در مقابل این جمهوری اسلامی یک قدی عَلَم می‌کنند، از این تبلیغات اینهاست. توی شهرها، بیشتر توی دهات، حالا توی روستاها. الآن بیشتر با اسمهای مختلف، با فرمهای مختلف می‌روند و این اشخاص خوب را، اشخاص اسلامی را گولشان می‌زنند. اینها شیطانند، و اینها یک مردم سالمی هستند. می‌آیند به اسم اسلام، آنهایی که می‌خواهند اسلام را بشکنند، با اسم اسلام اینها را گول می‌زنند. اوراق می‌نویسند متفرق می‌کنند در همه جا که چه. و می‌خواهند تفرقه بیندازند بین قشرها. دانشگاه می‌روند یک چیز می‌گویند. بازار یک چیزی می‌گویند. در پیش کشاورزها می‌روند یک چیزی می‌گویند. در کارخانه‌ها می‌روند با کارگرها یک چیزی می‌گویند. هر جا به یک فرمی وارد می‌شوند. در شهرها هم الی ما شاء الله تفرقه می‌خواهند بیندازند. و اینها بین همه قشرها می‌خواهند، همان طوری که تا حالا زحمت کشیده شد و دانشگاهی را به اهل علم و به طلبه‌های مدرسه نزدیک کرد و با همّشان کرد و همفکرشان کرد، می‌خواهند این را از هم‌ جدا کنند باز. بازاری و دانشکده‌ای به هم رفیق شده بودند. دانشگاه و بازار کانّه یک موجود بودند. با هم عمل می‌کردند. اینها می‌خواهند حالا جدا کنند از هم. در همه قشرها یک همچو کاری توطئه است، و در صددند که بشود. تا ببینیم که ملت ما تا چه اندازه بیدار است. آیا دستهای اینها را خوانده است؟ آیا توطئه‌های اینها را توجه به آن کرده است؟ باید بگویید به همه. همه ما مکلفیم که این مسائل را تبلیغ کنیم. اهل علم و اهل منبر بیشتر، روشنفکر و اهل قلم بیشتر. دیگران هم باید بگویند به همه. به طور توصیه از هم، توصیه کنند به هم. سفارش کنند به هم که گول این شیاطینی که می‌خواهند جدا کنند شماها را از هم، گول اینها را نخورید. با اسم اسلام هم می‌آیند. با اسلام می‌خواهند جدا کنند از هم. باید این دو تا مطلب در نظر گرفته بشود، که یکی حفظ وحدت ما، یکی هم این جهت اسلامیت که توجه به مقصد اسلام بود، نه توجه به خود.