فرق بین حالا و آن وقت این است که آن وقت همه با هم منسجم می‌شدیم به هم و کار را انجام می‌دادید و دادید؛ این انسجام حالا دارد گسسته می‌شود، از باطن می‌پوسد؛ آنها آن وقت انسجامشان را از دست دادند و شکست خوردند؛ یعنی ارتش پشت کرد، ژاندارمری پشت کرد؛ عرض می‌کنم، شهربانی پشت کرد، ادارات پشت کردند، کارگرها پشت کردند، کارمندان، همه پشت کردند به او و آن انسجامی که آن وقت بود، همه قوای آنها با هم منسجم بودند، آن انسجام گسیخته شده، از این طرف انسجام بود؛ از آن طرف گسیختگی، پیش بردید شما؛ الآن عکس است. الآن دستهایی دارد توطئه می‌کند که این قشرهایی که با هم انسجام پیدا کرده بودند حلّش کنند و همانها هم دارند انسجام برای خودشان درست می‌کنند. آنها دارند با هم روابط پیدا می‌کنند؛ ماها داریم با هم قهر می‌کنیم. عاقبت این امر چه خواهد شد که دشمن ما دارد با هم روابطش را زیاد می‌کند و ما داریم روابطمان را از دست می‌دهیم؟ نتیجه شکست است، چاره نیست. همان رمزی که در پیروزی ما بود آنها دارند به دست می‌آورند و همان چیزی که در شکست آنها بود برای ما الآن دارد حاصل می‌شود.