حضرت امیر- سلام الله علیه- هست، باشد که هر چه می‌گفت از قلب الهی سرچشمه می‌گرفت: ضَرْبَهُ عَلِیٍّ یَوْمَ الخَنْدَقِ افْضَلُ مِن کذا «۳». این نه اینکه مساله این بود که تمام کفر با تمام اسلام مقابله کردند، از این جهت شده است. ما اگر فرض می‌کردیم که غیر حضرت امیر، همین ضربه را زده بود و همان شکست هم داده بود، باز اصلًا معلوم نبود که یک فضیلتی داشته باشد، تا فضیلتش از نماز انبیا هم بالاتر باشد. این ضربه ضربتی بود که از روح امیر المومنین سرچشمه گرفته بود. همه ایامی که ضربت می‌زد فضیلتش بالاتر از همه بود؛ برای اینکه قلب، قلب الهی بود؛ قلبی بود که غیر از خدا در او راه نداشت. ضربتی که از آن قلب سرچشمه بگیرد، تصمیمی که از آن قلب سرچشمه بگیرد، این ارزشش همان است که فرموده است که افضل از همه چیزهایی که در عالم واقع شده است.