مناجاتی که همه ائمه آن را می‌خواندند

سخنرانی در جمع بانوان شمیران (شکست طرح کودتا در ایران- تقویت روح)
بعد از ظهر ۲۱ تیر ۱۳۵۹/ ۲۹ شعبان ۱۴۰۰
شعبان,
مناجاتی که همه ائمه آن را می‌خواندند

ماه شعبان مقدمه است برای ماه مبارک رمضان که مردم مهیا بشوند برای ورود در ماه مبارک رمضان و ورود در «ضیافه الله». شما وقتی که می‌خواهید به مهمانی بروید خوب، یک وضع دیگری- غالباً البته-، یک وضع دیگری خودتان را درست می‌کنید. لباسی تغییر می‌دهید و یک طور دیگری وارد می‌شوید. آن طوری که در خانه هستید یک تغییری می‌دهید. ماه شعبان برای این است که همان مهیا بودنی که می‌خواهید مهمانی بروید، خودتان را مهیا می‌کنید و سر و ظاهرتان را، سر و صورتتان را یک قدری فرق می‌گذارید با آن وقتی که در خانه هستید. در ضیافت خدا، ماه شعبان برای مهیا کردن این افراد است، مهیا کردن مسلمین است برای ضیافت خدا، ادبش آن مناجات شعبانیه است. من ندیده‌ام در ادعیه، دعایی را که گفته شده باشد همه امامها این دعا را می‌خواندند، در دعای شعبانیه این هست؛ اما من یادم نیست که در یک دعای دیگری دیده باشم که همه ائمه این را می‌خواندند. این مناجات شعبانیه برای این است که شما را، همه را مهیا کند برای «ضیافه الله».