توبه یک امری نیست که انسان با لفظ اتوبُ الی الله کارش درست بشود! ندامت است. این ندامت به این زودیها نمی‌آید برای یک اشخاصی که پنجاه سال غیبت کرده؛ پنجاه [سال] فحش داده؛ ریشش را سفید کرده در فحش و غیبت! او نمی‌تواند. او تا آخر عمر مبتلاست. اما [شما] جوانها که گاهی اتفاق می‌افتد- و نگذارید اتفاق بیفتد- اگر یک مجلسی دیدید که غیبت می‌کنند، در یک روایتی مثل اینکه هست که حضرت می‌فرماید: پاشو از این مجلس. می‌گوید نمی‌شود. گفت: اگر به پدرت فحش می‌داد تو پانمی‌شدی که جلو بگیری؟ پامی‌شدی دیگر! مثل اینکه یک همچو روایتی هست؛ نگذارید غیبت بشود السامِعُ احَدُ المُغتابَیْن. «۱۰» این جور نیست که او غیبت می‌کند؛ منی هم که گوش می‌کنم احَدُ المغتابَیْن هستم. نگذارید که این مفسده‌ها پیدا بشود؛ خودتان را نصیحت کنید.
آقا شما چند نفر جوانید که عمرتان را گذاشته‌اید روی این کار، در صورتی که این کار برای شما یک منافع سرشاری ندارد. جوانیتان را دارید تلف می‌کنید. اگر چنانچه این جوانی را در راه خدا بدهید و در راه خدا تلف بکنید، تلف نشده؛ برای شما باقی است.