شما آقایان بهتر می‌دانید که به ملت ما چه گذشت. شما که در بیمارستانها بودید و کفیل حال مجروحین و مصدومین و قَتْلی «۱» بودید، بهتر از ما اطلاع دارید. می‌دانید که اینها با اسم ترقی چه کردند با مملکت ما و با اسم تمدن چطور ما را عقب راندند؛ نیروی انسانی ما را هدر دادند [و] تمام شئون ملی ما را به شکست دادند.
من از شما آقایان که در این اوقات سختی، با بیماران که از خودتان بودند- همه از خودمان بودند- با این مجروحین و مصدومین همراهی کردید، زحمت کشیدید، من از همه شما متشکرم. و امیدوارم که خداوند از همه شما راضی باشد. شما در این موقع از زمان از جند الله بودید؛ برای خدا انجام این وظایف را کردید. من از بانوان شما و از آقایان، از همه تشکر می‌کنم. خداوند همه شما را عزت و سلامت و سعادت بدهد؛ آزادی بدهد.