یک وابستگی است که رژیم سابق ایجاد کرد در ایران، به اسم اصلاحات ارضی، زراعت را اوضاعش را به هم زد، و ما وابستگی در زراعت و در این چیزها که ارزاق عمومی است داریم. دامداری را در اینجا ضایع کردند، از بین بردند، ما محتاج به این هستیم که گوشت از خارج بیاوریم و هکذا. اگر ما یک وابستگی اقتصادی داشته باشیم این موجب این میشود که وابستگی سیاسی هم پیدا بکنیم، و وابستگی نظامی هم حتی پیدا بکنیم. مملکتمان باز برگردد به آن حالی که سابق بود. ما حالا میخواهیم مملکت مال خودمان باشد، و حالا مملکت مال خود مردم است. در حالی که مملکت مال خود مردم است، یک عدهای افتادهاند توی مردم تحریک میکنند. تحریکات زیاد میکنند. کشاورزی را به حال اینکه نگذارند تحقق پیدا بکند، درآوردند. به حال تعطیل دارند درمیآورند. کارخانهها را همین طور. نمیگذارند که آرام باشد این مملکت، تا اینکه صنایعش راه بیفتد، کارخانههایش راه بیفتد، زراعتش راه بیفتد و صنعتش ترقی بکند.