یکی هم اینکه باید دولت ما، ملت ما توجه به این معنا داشته باشد که در یک مملکتی که جنگ در آن هست، ممکن است که یک چیزهایی هم کمبود توی آن باشد. در ایران الحمد للَّه، کم است این. اما این طور نباشد که خودشان کمک کنند، مردمی کمک کنند بر اینکه کمبودی حاصل بشود، هجوم کنند- مثلًا- به خرید یک چیزی و نگهداری بخواهند بکنند. گمان نکنند که با این جنگی که آنجا واقع شده است، ایران در مضیقه واقع می‌شود. نه، ایران در مضیقه واقع نمی‌شود. شما توجه کنید که مسائل را از راه اسلامی با آن برخورد کنید، از راه انسانی با آن برخورد کنید. اگر مسائل را از راه اسلامی‌اش ما با آن برخورد کنیم، نمی‌رسد به اینکه ما بخواهیم یک چیزی را احتکار کنیم یا مثلًا، گرانفروشی کنیم یا رفتار خلاف انسانی بکنیم. وقتی یک جنگی پیش آمد، باید مردم بیشتر به فکر این باشند که ایران را آرام نگه دارند. الحمد للَّه، آرام هم هست. اینهایی که جمع می‌شوند در یک جایی برای خرید یک چیزی- که نمی‌دانم حالا هم هست یا نه، که می‌شدند قبلًا- اینها یک اشخاصی هستند مفسده جو و می‌خواهند تضعیف کنند روحیه شما را. ما هیچ واقعه‌ای برایمان واقع نشده؛ یک دسته‌ای آمدند در یک گوشه‌ای [از] مملکت ما خرابکاری می‌کنند. از این دزدها در ایران همیشه بوده. این دزدها خیلی بوده. زمانهای سابق زیاد بود که یک شهری را شلوغ می‌کردند، یک جایی را می‌بریدند، از بین می‌بردند. نباید با اینکه یک شلوغکاری در یک جایی شده است که الآن هم ان شاء الله از بین می‌رود.