توبه در علما

سخنرانی در جمع طلاب نجف (تهذیب نفس و حفظ وحدت)
(قبل از شهریور ۱۳۴۶ هجری شمسی)
روحانیت,
توبه در علما

من می‌ترسم که وقتی که رسید به اینجایی که موت آمد برای ما، ما از این مذهب شیعه و از این اسلام و از اینها اصلًا خارج بشویم- خدای نخواسته- از این دنیا برویم! اگر بنا باشد که اعمال ما این طور باشد که وضع زندگی ما وضع اعمال ما این نحو باشد که انسان ملاحظه می‌کند، بترسید از اینکه خدای نخواسته در آخر عمر وقتی که ... در روایتی هست که وقتی که نفَس به اینجا رسید، یا نفَس به اینجا رسید و اشاره به حلقوم کرد، عالِم دیگر برایش توبه نیست! برای اینکه در آیه شریفه فرموده است که آنهایی که عمل می‌کنند «بِجَهالَهٍ»، آنها برایشان توبه است. عالِم حالا که مهلت دارد، توبه می‌تواند بکند؛ اما به شما سند دادند که از این مجلس می‌توانید بیرون بروید؟ شاید صاعقه آمدش. سندی ندادند که. به شما سند دادند که تا فردا زنده هستید؟ شاید نبودید! به ما سند دادند که تا ده سال دیگر زنده هستیم؟ خوب، شاید نبودیم. اگر جوانها به فکر نباشند و به فکر نیفتند؛ ما به پیری رسیدیم و مصیبت را می‌دانیم آقا.