خدای تبارک و تعالی عنایت دارد به بندگان خودش؛ عقل داده به اینها؛ عرض می‌کنم که قوه اینکه بتوانند خودشان را تهذیب کنند داده است؛ اکتفا به این نکرده، انبیا فرستاده است؛ کتاب فرستاده است؛ اولیا فرستاده است؛ مهذِّبین فرستاده است؛ اگر اینها تاثیر نکرد، باز فشارهایی در دنیا به آنها وارد می‌کند. اینها عنایاتی است که از طرف حق تعالی است که فشار بر آنها وارد می‌کند؛ یوغ و خنّاق بر آنها وارد می‌کند؛ حبسشان می‌برد و- عرض می‌کنم که- جلویشان را در امور می‌گیرند؛ عمامه آنها را برمی‌دارند، هزار اهانتها می‌کنند. اینها همه عنایاتی است که خدا بر شماها دارد، و ما خودمان نمی‌فهمیم که اینها عنایت است. اگر چنانچه با این هم آدم نشد، در مرضها فشارها بر او وارد می‌شود. اگر در آنجا هم نشد، عِنْدَ النَّزْع فشار زیاد بر او وارد می‌شود. اگر آن هم نشد آن مهالک و آن «عَقَباتی» که در کار هست، در آن عقبات، در برازخ و در آن عقبات بر او چیز [فشار] واقع می‌شود. اگر نشد در قیامت بر او یک فشارهایی وارد می‌شود، برای اینکه جهنم نرود. لکن اگر نشد چطور؟ آخِرُ الدَّواءِ الْکیّ؛ خدا نکند به او برسد. در روایتی هست که لابِثینَ فیها احقاباً، این مال اشخاصی است که اهلِ- عرض می‌کنم که- هدایت هستند؛ یعنی اشخاصی هستند که دیانتشان محفوظ است! برای من و جنابعالی است!