حالا شما آقایان یک قدم برداشتید و این قدم پُر برکتی است و او اینکه آن دیوار بزرگی که بین شما کشیده بودند، آن سدّ عظیمی را که ما بین به اصطلاح فیضیه و دانشگاه کشیده بودند، آن سد را شما شکستید. این قدم اول است که شما برداشتید، و قدمهای بعد، کوشش در اینکه از همه جهات مستقل باشید و وابسته نباشید. من این عرضی را که میکنم، خوب دیگر نمیتوانم بعد ببینم شما را که به آن مرتبه رسیدهاید. دیگر اواخر کار است برای من. امّا من میگویم که دیگران و نسلهای آتیهای که- ان شاء الله- میآیند متوجه باشند که این دو مرکز باید با هم باشند. و این دو مرکز باید علم و عمل، و علم و تهذیب را به منزله دو بالی بدانند که با یکی از آنها نمیشود پَرید، قدمهای بعد؛ تهذیب است.