خروج بی قید و شرط عراق، شرط صلح

سخنرانی در جمع فرماندهان نیروی زمینی ارتش (عمق پیشرفتهای نظامی)
صبح ۲۲ خرداد ۱۳۶۱/ ۱۹ شعبان ۱۴۰۲ «۱»
عراق,
خروج بی قید و شرط عراق، شرط صلح

ما همان شرایطی که از اول گفتیم، حالا هم همان شرایط را می‌گوییم، که یکی بیرون رفتن تمام این ارتشیهای عراق و این جنگنده‌های عراق از کشور ما بدون قید و شرط [است؛] هیچ قید و شرطی در کار نیست، حالا که می‌گویند ما بیرون می‌رویم. اینها می‌گویند: بیایند، ما بیرون می‌رویم که شما بیایید رد بشوید، لکن به شرط اینکه صلح باشد، تمام بشود مساله؛ یعنی، به شرط اینکه ما هر چه ضرر به شما زدیم، هر چه جنایت کردیم هیچ! این مضحک است واقعاً. یک جمعیتی می‌خواهند بیایند کمک کنند شما را، شما می‌گویید: حالا که می‌خواهید کمک بکنید، پس دست بردارید از این ادعاهایی که دارید، شما مجرم را دیگر لازم نیست بشناسید، بیایید صلح بکنیم با هم، لازم نیست که‌ این همه جریمه‌ها که وارد شده است به شما، تلافی بشود! این معنای آتش بس نیست، این معنای صلح نیست. ما همان مطلبی که از اول گفتیم، همه دولتمردان ما همان مطلب را می‌گویند. باید بی‌قید و شرط، اینها بیرون بروند، نروند، بیرونشان می‌کنیم بی‌قید و شرط. و اگر زیادتر بمانند برای خودشان ضرر زیادتر دارد. هر چه بمانند ضررش برای آنها زیاد است و باید تمام [ضرر] هایی که به ما وارد کرده‌اند، ما حالا مقدارش را نمی‌دانیم، کارشناس باید بیاید بگردد مقدارش را معلوم کند که چقدر مقدارش است آن هم باید تحقق پیدا کند و باید مجرم هم معلوم بشود که کی است.