اگر ما اين وابستگيهاى معنوى را، اين وابستگيهايى كه جوانهاى ما را و دانشگاه ما را و همه چيز ما را به صورت غربى درآورده بود، اينها را اگر برگردانديم به حال خودش، و پيدا كرديم خودمان را، مى‌توانيم يك ملت مستقل باشيم و يك ملت آزاد باشيم، پيوند به غير نداشته باشيم، و خودمان سرپاى خودمان بايستيم و كارهاى خودمان را خودمان انجام بدهيم، و اما اگر چنانچه از اين معنا غفلت بشود و باز همان خيالات و همان بساط غرب در اينجا باشد، اميد اينكه بتوانيم ما مستقل باشيم و بتوانيم آزاد باشيم، آزاد فكر بكنيم، آزاد عمل بكنيم، اين اميد ديگر نيست.
بر همه ماست كه از اين غربزدگى بيرون بياييم؛ افكارمان را عوض بكنيم، اعمالمان را عوض بكنيم، وضعيت فرهنگمان عوض بشود