انبیا در عین حال که دنیا را اداره می‌کردند، مملکتها را اداره می‌کردند- که در اسلام نمونه بارزش نزدیک به ماست و تاریخ نشان می‌دهد که در ظرف نیم قرن تقریباً اکثر معموره را فتح کردند- در عین حال تعلق نداشتند به دنیا. فتح برای مملکت‌گیری در اسلام نیست، مملکت‌گیری برای حکومت در اسلام نیست، حکومت جائرانه مطرح نیست. فتح برای این است که انسانها را، آدمها را به کمال برساند. فتوحات اسلام غیر از فتوحات رژیمهای دیگر است. آنها فتوحاتشان، رژیمها فتوحاتشان، فتوحات برای دنیاست؛ و انبیا فتوحاتشان برای خداست، برای توجه دادن مردم به خداست. آنها مردمی که اسیر ماده هستند و اسیر نفس و شیطان هستند- آنها را- می‌خواهند تحت تاثیر خودشان و مکتب خودشان قرار بدهند، و آنها را از حزب شیطان به حزب الله وارد کنند.