اگر انبیا را ما استثنا بکنیم از بشر، از اول انبیایی در کار نبودند و بشر خودش خود بخود بزرگ می‌شد، اگر این طور بود، تمام بشر به هلاکت و به نابسامانی می‌رسید، و روی خوش در بین بشر اصلًا پیدا نمی‌شد. الآن که می‌بینید که یک عدد بسیاری از مردم خوب هستند و آن توده‌های مردم است، این از برکت همان تربیتهای معنوی انبیای خداست. تربیتهای معنوی انبیای خدا، در عین حالی که همه قبول نکردند این تربیت را، مع ذلک آن قدر در دنیا نور افکنده است که توده‌های مردم، توده‌های ضعیف مردم، همه خوب هستند. کمتر در آنها این فسادها پیدا می‌شود.