اعمالی که انبیا- علیهم السلام- در تبلیغات خودشان انجام میدادند. این اعمال طوری است که هیچ انگیزهای ندارد، الّا خدای تبارک و تعالی. و لهذا انبیای بزرگ در عین حالی که در این تبلیغشان و در این ارشادشان، آن قدر زحمات را متحمل میشدند، هیچ یک از این زحمات، آنها را از آن عملی که داشتند سست نمیکرد. و باید گفت که هیچ یک از آن زحماتی که ما و به حسب انگیزههای بشری به نظر میآید که زحمت است، برای آنها این طور نبود. برای اینکه روی آن مقصدی که آنها حرکت میکردند و عمل میکردند، آن مقصد به قدری بزرگ بود و به قدری عالی بود که تمام زحماتی که برای آن مقصد متحمل میشدند، به نظرشان زحمت نبود. مقصد نظر بود. و لهذا میبینید که تمام عمرشان را انبیا صرف میکردند در همان مقصدی که داشتند. و یک قدم عقب نمیگذاشتند. و هیچ تزلزلی در روح آنها حاصل نمیشد.