پیغمبر غصه می‌خورد برای اینکه، دعوت می‌کند و اجابت کم می‌شود؛ فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَّفْسَکَ. و یکی از غصه‌های انبیا هم همین است که تعلیماتشان را نتوانستند به ثمر برسانند به آن طوری که تعلیم اقتضا می‌کند. پیغمبر می‌خواست همه مردم را علی بن ابی طالب کند ولی نمی‌شد. و اگر بعثت پیغمبر هیچ ثمره‌ای نداشت الّا وجود علی بن ابی طالب و وجود امام زمان- سلام الله علیه- این هم توفیق بسیار بزرگی بود. اگر خدای تبارک و تعالی، پیغمبر را بعث می‌کرد برای ساختن یک همچه انسانهای کامل، سزاوار بود؛ لکن آنها می‌خواستند که همه آن طور بشوند، آن توفیق حاصل نشد.